Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

Απάτη! :-o

Δηλώνω άφωνος. Απάτη! Προδοσία! 

Εκεί που διάβαζα τον Μπάμπι στην τουαλέτα (ναι, δεν είχα κάτι άλλο να διαβάσω), έπεσα πάνω σε κάτι που δεν περίμενα. Σε παλαιότερο ποστ, είχα παραθέσει λίστα με λέξεις που είχαν παραφθαρεί από την πορεία τους μέσα στους αιώνες. Που να φανταστώ ο καψερός ποια παρέλειψα. 

Ντισκλέημερ: οι καρδιακοί παρακαλούνται για λόγους διασφάλισης του βλογ, να μην συνεχίσουν.

Το *φτιάχνω προέρχεται από το ευθειάνω.












Μηδέν. Ψάχνω άμεσα άλλη λέξη προς αντικατάσταση αυτής. Οι ενδιαφερόμενοι παρακαλώ να κάνουν τις προσφορές τους στα κόμμεντ. Επίσης, δηλώνω ότι έχασα πια κάθε ίχνος εμπιστοσύνης, πλέον κάθε λέξη είναι ύποπτη και προσωρινή. Μέχρι να τη δω σε δύο λεξικά είμαι δύσπιστος. Φευ, ωιμέ και αλί! 

Αυτά. 

5 σχόλια:

tdgs είπε...

Πάντως, μία γρήγορη αναζήτηση στο google για το "ευθειάνω", βγάζει 3 αποτελέσματα.

Το πρώτο είναι αυτή η σελίδα (:P:P:P), και απο τα υπόλοιπα ψαρεύω τα εξής:

Από το Λεξικό της Τενέδου http://users.otenet.gr/~aker/GlossariN-X.htm διαβάζω ότι:
φτσάχνου = κτίζω: "Φτσάχν^' τσινούργιου σπίτ'" [< φκιάχνω < φτιάχνω < μεσν. φτιάνω < ευθειάνω < μεσν. ευθειάζω (= διορθώνω, ισιώνω)].

Από το λεξικό του Τριανταφυλλίδη http://www.komvos.edu.gr/dictonlineplsql/simple_search.display_full_lemma?the_lemma_id=16969&target_dict=1 επίσης διαβάζω ότι:

[φτιάνω: μσν. φτιάνω < ευθειάνω (αποβ. του αρχικού άτ. φων. και ανομ. τρόπου άρθρ. [fθ > ft]) < μεταπλ. του μσν. ευθειάζω `διορθώνω΄ με βάση το συνοπτ. θ. ευθειασ- κατά το σχ.: χασ- (έχασα) – χάνω < ευθεί(α) -άζω· φτιάχνω: μεταπλ. του μσν. φτιάζω με βάση το συνοπτ. θ. φτιαξ- κατά το σχ.: παιξ- (έπαιξα) – παίζω και νέος ενεστ. κατά το σχ.: ριξ- (έριξα) – ρίχνω < μεταπλ. του φτιάνω με βάση το συνοπτ. θ. φτιασ- κατά το σχ.: κουρασ- (κούρασα) – κουράζω]

Ελπίζω να μην είσαι ήδη λιπόθυμος... :):):):)

Nameless είπε...

Άσε, τον Τριανταφυλλίδη τον είδα κι εγώ! Ο Μπάμπι μάλιστα αναφέρει πως η γραφή με 'ι' είναι σχολική ορθογραφία, από εκεί ξεκίνησε η περιέργεια! Καταραμένος.

Πάντως, εντάξει, άλλο η λέξη μέσα σε μια τοπολαλιά, που εκ των πραγμάτων έχει μια τραχιά αίσθηση, κι άλλο στην επίσημη γλώσσα, σε επίσημα έγγραφα κουτουλου. Έχουμε άπειρες λέξεις που αν βλέπαμε από που προέρχονται, και καταλαβαίναμε ότι είναι στην ουσία άσχημες φθορές κανονικών λέξεων, θα φρίτταμε.

tdgs είπε...

Γιατί μωρέ να φρίτταμε; Σιγά.

Nameless είπε...

Καλά, προς το παρόν φρίττω εγώ και θα σας πείσω στην πορεία, ίσως. :P

Ανώνυμος είπε...

Κεφάλαιο δέκατο τέταρτο: όπου η νεράιδα έρχεται αντιμέτωπη με την προσωρινότη.

Αχ και νά 'τανε μόνο αυτό προσωρινό νεράιδα, νεράιδα (εκτός από της Λογικής μήπως και των Αναλλοίωτων Ιδεών του Πλάτωνα; μια νεράιδα πλατωνική;). Τώρα που θα μας μπει το δυο χιλιάδες γκόμενο κι έχουν περάσει τρία χρόνια απ' αυτό το ποστ, βέβαια, μπορεί νά ΄χεις συμφιλιωθεί περισσότερο με την ιδέα.

Στα γλωσσολογικά ζητήματα είμαι νομίζω ταμάμ για ντημπέητ. Όλες τις πλευρές όλα τα επιχειρήματα όλα από παντού.