πάρε το ποτήριον τούτο και περιπάτει

Κύριε πρόεδρε, το πράμα έχει ως έτσι:

Ήμανε στο χωριό μου, γιατί αφού είν' καλοκαίρι, είπαμε με τη Γιώτα μου να πάμε να δούμε τη μάνα της, να δούνε και λίγο πράσινο τα παιδιά να ξεσκάσουν. Η μάνα της, βέβαια, έχει πεθάνει ο σχωρεμένος ο άντρας της, και ένα αρχίδι δεν έχει στο σπίτι να της κάνει τις δουλειές. Με το που πάτησα, το λοιπόν, μου έδωσε ένα κλαδευτήριο στο χέρι και μέτρεχε πέρα δώθε να κλαδεύω. Μετά μέβαλε να ποτίσω με το ποτιστήριο. Μετά μούδειξε ένα σκαλιστήριο και με έβαλε να σκάβω. Δεν πρόλαβα να κάτσω τον κώ- ε, σχωράτε με! Δεν πρόλαβα να κάτσω λίγο να παίξω λίγο Angry Birds στο αηφόν, κάποιος φώναξε "Ώρα για πατητήριο!" και έγινε χαμός, πήγαμε όλοι μαζί στο κτήμα να πατήσουμε σταφύλια. Ε και που λέτε, πατήσαμε, γίναμε σκα- εννοώ μούστεμα από μούσκο, και γυρίσαμε. Μετά είπαμε να πιούμε καμιά μπίρα, αλλά είχαμε ξεχάσει το ανοιχτήριο, και έκοψα το χέρι μου να την ανοίξω.

Γύρισα εγώ στην Αθήνα, που λέτε, και καθήμανε στη βεράντα μου μια μέρα, κι ήρθε λέει ένας δικαστηριακός επιμελητής, και μου έδωσε ένα χαρτί. Τιναφτό, του λέω, ειδοποιητήριο μου λέει. Και τι να το κάνω 'γω το ειδοποιητήρι, του λέω. Μου λέει, ειδοποιηθήκατε, διαβάστε.

Κι έλεγε το χαρτί, τα σταφύλια λέει που πατήσαμε, δεν ήταν όλα δικά μας, κλέψαμε κι από του γείτονα λέει. Κι εγώ που να το ξέρω χριστιανέ μου, λέω; Μου λέει, αυτά να τα πείτε στο δικαστή, εγώ ένας υπάλληλος είμαι. Και του είπα θα έρθω στο δικαστήρι να σας τα πω, κύριε δικαστή, και τι μου λέει. Δικαστήριο, κύριε. Ε και ήρθα και σας ταπα χαρτί και καλαμάριο, κύριε δικαστή!

Αμ, κατελάβατε; Ο καψερός, επειδής τον διόρθωσε ο... δικαστηριακός επιμελητής (βρε τον δικαστικό επιμελητή τι του έμελλε να πάθει στο στόμα του άξεστου!), πήγε στο δικαστήριο και τα διόρθωσε όλα!!! Το τι πατητήριο, ανοιχτήριο, ποτιστήριο, ποτήριο, κλαδευτήριο ακούστηκε εκείνη τη μέρα, δε λέγεται! Με τόση φόρα που πήρε, ο κουτεντές, σε λίγο θα έλεγε και εργαστήριο, και γυμναστήριο, και αποχωρητήριο! Βρε μπα σε καλό μας τι πάθαμε.

Άλλα τα ελληνικά της αλεπούς, κι άλλα της γλαύκας.

Πνευματιστής!

Από διαφημιστικό φυλλάδιο για Αφρικανό Μέντιουμ:

ΜΕΝΤΙΟΥΜ SAIDY ΜΕΓΑΛΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ
Πνευματιστής!

...

Λύνω σημαντικές υποθέσεις σεξουαλικού περιεχομένου. Επιτυχίες Επαγγελματικές συμβουλές και πολλά άλλα.

Από κάτω, μετάφραση (σορτ οβ):

SAIDY INTERNATIONAL AFRICAN
SPIRITUAL HEALER AND ADVISOR

...

Impotency sexual court case exams carrier. Successful business depression and many other things.

Πολύ διαφορετική εικόνα παρουσιάζει στους ξένους ο κύριος. Ύποπτα πράματα!

Αντί απολογίας

Πάρτε εδώ: http://youtu.be/0tMohvJ5Sxs?t=1m30s

Πυξ, πυξ, πυξ! 

Και γενικά: Λίστα της συμφοράς

Απολαύστε την Άννα Τζιροπούλου σε όλο της το αρχαιολατρικό μεγαλείο. 

Παρεμπιπτόντως, προτείνω drinking game: κάθε φορά που η Άννα Τζιροπούλου επαναλαμβάνει μια λέξη περισσότερες φορές από όσες χρειάζονται, πίνουμε σφηνάκι(ον) (δείτε ιδίως το βίνδεο για το αυγό και το αυτί και το ναύτη για να καταλάβετε τι εννοώ). Θαρρώ λίγοι θα αντέξουν πάνω από δύο βίνδεα (ελληνική λέξη, παρεμπιπτόντως, από το βιν και το δέος, παναπεί το δέος για το Βιν Ντήζελ, ο οποίος έχει καταντήσει πρωταγωνιστής βινδεοκασεττών ως επί το πλείστον, εξ ου και η λέξη)

(και η βινδεοκασέττα ελληνική λέξη, διότι βίνδεο + κασέ + τα, όλα προφανώς αρχαιοελληνικής προελεύσεως)

(α, και να μην ξεχάσω! Συγχωρέστε με, λησμονήσω εννόουν. Και το Ντήζελ ελληνική λέξη, καθ' ότι ενδήζελ ήταν το ζελέ (γέλη δηλαδή) που έβαζαν οι γυναίκες στα ένδη τους (στα ενδότερα, στο αιδοίο τους ντε), όταν εφαντασιώνοντο και ενέχωναν εις αυτό αγγούρια, και για να μην τις πονή την άλλη μέρα έβαζαν τούτη τη γέλη ως λιπαντικό. Ο Βιν Ενδήζελ είναι μεγάλος παίδαρος αλλά και γνώστης της ιστορίης μας, και ως εκ τούτου επέλεξε τούτο το καλλιτεχνικόν επώνυμο δια να δείξει την αγάπη του για την αρχαία Ελλάδα και το γυναικείο αυνανισμό)

(άλλη λέξη μη ελληνική έγραψα; ωχ, έγραψα drinking game και το έγραψα και με σατανικούς - εννοώ λατινικούς χαραχτήρες. Άσε, τούτο θα το αγνοήσω, δε μου ταιριάζει τίποτα.)

Απλώς ήθελα να πω πως ετοιμάζεται ποστ σχετικά με το Γλώσσα μετ' εμποδίων, το οποίο διαβάζω. Είναι φανταστικό, ωστόσο μου δημιουργήθηκαν αρχές συζητήσεων, τις οποίες και θα αναλύσω. Ελπίζω να το δει και ο συγγραφέας (νατζ νατζ, γουινκ γουινκ). 


ΥΓ. Κάτι περίεργο έχει συμβεί με τα μεγέθη και τα κενά ανάμεσα στις παραγράφους. Τεσπα. Θα το λύσομε σιγά σιγά. 

Απάτη! :-o

Δηλώνω άφωνος. Απάτη! Προδοσία! 

Εκεί που διάβαζα τον Μπάμπι στην τουαλέτα (ναι, δεν είχα κάτι άλλο να διαβάσω), έπεσα πάνω σε κάτι που δεν περίμενα. Σε παλαιότερο ποστ, είχα παραθέσει λίστα με λέξεις που είχαν παραφθαρεί από την πορεία τους μέσα στους αιώνες. Που να φανταστώ ο καψερός ποια παρέλειψα. 

Ντισκλέημερ: οι καρδιακοί παρακαλούνται για λόγους διασφάλισης του βλογ, να μην συνεχίσουν.

Το *φτιάχνω προέρχεται από το ευθειάνω.

Μηδέν. Ψάχνω άμεσα άλλη λέξη προς αντικατάσταση αυτής. Οι ενδιαφερόμενοι παρακαλώ να κάνουν τις προσφορές τους στα κόμμεντ. Επίσης, δηλώνω ότι έχασα πια κάθε ίχνος εμπιστοσύνης, πλέον κάθε λέξη είναι ύποπτη και προσωρινή. Μέχρι να τη δω σε δύο λεξικά είμαι δύσπιστος. Φευ, ωιμέ και αλί! 

Αυτά. 

Άτζελας συνέχεια

Με έκπληξή μου, γράφω άλλο ένα ποστ υπερασπιζόμενος την Άτζελα!  Τσκ τσκ. Η Άτζελα αποδεικνύεται σθεναρός αγωνιστής στον αγώνα για τη γλώσσα, παρά αυτά που λένε οι κακές γλώσσες. Τους βγάζει τη γλώσσα και γλωσσοπλάθει ακάθεκτη. Γλώσσα δε βάζει μέσα της- καλά, σκάω, συνεχίστε να διαβάζετε, φανταστικοί αναγνώστες! 

Λεπόν. Όπως παρατήρησε η Αγγελική τις προάλλες (γειαα), εκτός από το άσφαλτος, και το παρακάτω γλωσσικό ολίσθημα της Άτζελας έχει περισσότερο ψαχνό από ό,τι φαίνεται αρχικά (ξαναπαραθέτω από εδώ):

Ρε παιδια δεν καταλαβαινω Αραβικα, δεν ειμαι Αραβιδα.
Αντζελα(sic) Δημητριου

Η Αγγελική έθεσε το εξής στο τραπέζι. Υπάρχει σωστή λέξη για αυτή την έννοια;

Αρχικά, για να το πάρουμε από την αρχή: η λέξη χρειάζεται; Θεωρώ πως υπάρχουν γυναίκες στην εθνική ομάδα των Αράβων. Ειδάλλως, είναι πολύ εντυπωσιακό πως πολλαπλασιάζονται, εκτός κι αν κλέβουν γυναίκες από τον υπόλοιπο κόσμο, στην οποία περίπτωση και πάλι είναι εντυπωσιακό, θέλω κι εγώ να κλέψω γυναίκες από όλο τον κόσμο. Δυστυχώς όμως, φαίνεται πως υπάρχουν ντόπιες γυναίκες στην Αραβία, έχω δει φωτογραφίες. Οπότε, η λέξη χρειάζεται. 

Ποια είναι, όμως; Αν εξετάσουμε άλλα ονόματα εθνών, για να αντλήσουμε ίσως έναν κατ' αναλογία τύπο, διαπιστώνουμε πως τα περισσότερα έχουν πολύ διαφορετικούς τύπους από τη λέξη Άραβας. Συγκεκριμένα, φαίνεται πως τα περισσότερα είναι δευτερόκλιτα (τι μαθαίνει κανείς όταν ξανανοίγει την Γραμματική της Αρχαίας του σχολείου, χε), ενώ το Άραβας τριτόκλιτο συμφωνόληκτο. Ωστόσο, παραμερίζοντας αξιοπρέπεια και κάθε ίχνος γλωσσικής συνέπειας, έτσι για να γουστάρουμε, σας παρουσιάζω τα: Αραβέζα (κλαπ-κλαπ-κλαπ-κλαπ), Αραβή (κλαπ-κλαπ-κλαπ-κλαπ), Αράβια (κλαπ-κλαπ-κλαπ-κλαπ), και Αραβίνα (κλαπ-κλαπ-κλαπ-κλαπ)! Και επιστρέφουμε. 

Τυχαία, συμφωνόληκτο όπως και το Άραβας είναι το Έλληνας. Τουλάχιστον στα αρχαία, αν και διατηρούν την ομοιότητά τους και στη νεοελληνική. Ας δούμε λοιπόν τι γίνεται εδώ. Έλληνας-Ελληνίδα -> Άραβας-Αραβίδα. Ω (του θαύματος)! Εν τω μεταξύ η κατάληξη είναι κοινή και σε ονόματα εθνών άλλων κλίσεων: Γαλλίδα, Αγγλίδα, Ισπανίδα, Αμερικανίδα, Ιταλίδα, Ρωσίδα, Βολίδα*. Την έχει μέχρι και το λεξικό του Τριανταφυλλίδη. 

Όχι μόνο αυτό, αλλά, αν έχετε το Δία σας (ο οποίος γενικά γαμιέται - ιστορικό στοιχείο, ε, αδιαμφισβήτητα), ακόμα και στα αρχαία, η λέξη υπήρχε και ήταν Αραβίς (τόδε έφη Μπάμπι)! 

Συνεπώς, η Άτζελα για άλλη μια φορά έκανε τα μαγικά της κι έπεσε πάνω σε έναν υπαρκτό και ολόσωστο τύπο. Τυχερή, βρε. Ή απλά έχει γλωσσικό δαιμόνιο. Ειλικρινά, έχω αρχίσει να αμφιταλαντεύομαι σχετικά με αυτό. 

Το θέμα είναι, τελικά, ποια είναι η σωστή λέξη; Εγώ ψηφίζω Αραβίδα. Γενικά τα ονόματα λαών είναι ένας αχταρμάς (μια μέρα θα κάνω ένα ποστ-διάλειμμα για τις Τούρκικες λέξεις στην νεοελληνική), και χαλαρά χρησιμοποιούμε ό,τι μας καβ-ε, ό,τι μας ακούγεται καλά. Και το λέω, γιατί πέρα από τις κανονικές ονομασίες (Γαλλίδα, Βολίδα, κ.ο.κ.), υπάρχουν και τα γουανταφάκ;!, όπως Ρουμάνα, Τσέχα, Σέρβα, και λοιπά, που δεν έχουν ιδιαίτερη λογική. Εν τω μεταξύ, προσέξτε ότι είναι όλα ανατoλικό μπλοκ. Χαλαρά οι 'χαλασμένες' ονομασίες είναι προϊόν του Ψυχρού Πολέμου. Χα! Και θεωρίες συνωμοσίας σε αυτό το βλογ. 

Αναφέρω απλώς και το εξής σχετικό: υπάρχει και η λέξη αραβίδα. Είναι ένας παλαιός τύπος αυτόματου πυροβόλου όπλου. Οι απόψεις για την προέλευση της λέξης διίστανται (κυριολεκτικά, ανάμεσα σε Μπάμπι και Τριανταφυλλίδη, άλλες πηγές δεν έχω). Άλλος λέει πως έρχεται από τη λέξη Αραβίς, το θηλυκό του Άραψ στα αρχαία (χρησιμοποιούταν λέει συχνά όπως έκαναν οι Άραβες), άλλος εκτιμά πως είναι "ίσως παρετυμ. ή παρανάγνωση του γαλλ. carabine `καραμπίνα΄". 

Και για να καγχάσουμε όλοι μαζί (ή τουλάχιστον θα καγχάσω εγώ), όπως συνηθίζεται στο τέλος κάθε ποστ, σας παραθέτω και τι λέει ο Μπάμπι για το θηλυκό του Άραβα: 

[...]χωρίς τύπο θηλυκού· λέγεται συνήθως "γυναίκα Άραβας"

Ααααααααχαχαχαχαχα! Ναι. Για πες. Ο Γούγλης απαντάει λολ. Και αν προσέξετε, τα μισά αποτελέσματα δεν είναι καν γνήσιες εμφανίσεις του "τύπου", αφού είναι αναφορές στο λήμμα του Μπάμπι (εν τω μεταξύ, μόλις είδα πως έχει αναφερθεί στο θέμα και ο Νίκος Σαραντάκος - διαβάστε το κείμενο, λέει). Αυτά. 

*πω ρε πούστη, δεν είμαι αστείος. Δεν το εξηγώ, αν το καταλάβατε, συλλυπητήρια.

γελάω πολύ

...όταν εθνικιστές/πατριώτες κάνουν ορθογραφικά. "Αυτό δεν είναι [...] παρά σαφή υποδαύλιση...". "παρέκλιση". 

οι συστάσεις είναι περιττές (μια θα αρκούσε)

H φράση 'οι συστάσεις είναι περιττές', είναι γνωστή στον κόσμο της χημείας: η σύσταση μερικών ουσιών είναι τόσο γνωστή, που δε χρειάζεται καν να αναφερθεί.  Αυτό που δε γνωρίζει ο πολύς κόσμος, όμως, είναι πως υπάρχει μια ομόηχη φράση και έξω από τον κόσμο της χημείας: 'οι συστάσεις είναι περιττές'. 

Προσέξτε πως οι δύο φράσεις ακούγονται ακριβώς ίδιες. Πείτε τις δυνατά, και εκπλαγείτε με την ομοιότητα. Θα έλεγε κανείς πως είναι δίδυμες, αν και οι οικογένειές τους το αρνούνται. 

Η πηγή αυτής της περίεργης σύμπτωσης δεν είναι το γνωστό κινηματογραφικό κλισέ των ασχέτων αλλά πανομοιότυπων ανθρώπων που συναντούν ο ένας τον άλλο και αποφασίζουν να ανταλλάξουν ζωές για μια μέρα ("η ομοιότητα είναι εκπληκτική!" - σας προκαλώ να βρείτε σενάριο τέτοιας ταινίας που δεν περιέχει αυτή την πρόταση). Είναι κάτι μάλλον σαν αυτό:

Το μπέρδεμα δημιουργείται από τις λέξεις συστάσεις και συστάσεις, οι οποίες προέρχονται από τους ίδιους γονείς, άσχετα αν οι οικογένειές τους το αρνούνται. Και θα αποκαλύψουμε ευθύς αμέσως (συνεχίζω με τα κλισέ, είναι ας πούμε this post's own particular idiom), με αποδείξεις, την αλήθεια!

Το συνιστώ ήταν ένα θεοσεβούμενο, καθώς πρέπει ρήμα. Όμως ο κόσμος προχωρεί, οι καιροί αλλάζουν (o tempo'a, o mo'es), και οι θρησκείες το ίδιο. Οι θεοί που σεβόταν το συνιστώ ήταν δώδεκα και ζούσαν πάνω σε ένα βουνό, μέχρι που κάποιος το ανέβηκε και ανακάλυψε ότι δεν ήταν κανείς εκεί πάνω. Για να μην μακρηγορήσω, το συνιστώ αναγκάστηκε να αλλάξει όνομα, τόπο κτλ. Πήρε το όνομα ενός παλιού εξαδέλφου (του συστήσω), και άλλαξε τελείως ζωή. Κατά μια έννοια, ήταν σα να μπήκε σε ένα γλωσσικό πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων (γουίτνες προτέξιον πρόγκραμ, αμέ)! Κλισέ.

 Η μαλακία είναι πως το αρχικό ρήμα επέζησε στη νεοελληνική! Και σαν καλή, χριστιανική γλώσσα, η νεοελληνική δέχτηκε και τα δύο ρήματα. Έτσι, μια μέρα κι εγώ, αθώος, χρειάστηκα ένα ουσιαστικό που να δηλώνει την πράξη του συστήνω. "...σύστηση; όχι, αυτό δεν υπάρχει. σύσταση; όχι, αυτό είναι του συνιστώ - γουέητ α μίνιτ!" Και κάπως έτσι φτάσαμε εδώ. 

Τελικά, εγώ είμαι γκρινιάρης, ή η νεοελληνική παραείναι δεκτική; Τσκ Τσκ. Αυτό το φαινόμενο έχει παραγίνει: λέξεις που έχουν αλλάξει σημασία, συνυπάρχουν με άλλες που έχουν κρατήσει την αρχική, ή με τις ίδιες τις αρχικές, και χωρίς καμία λογική σημαίνουν άλλα πράγματα. 

Αλλά πες ότι δεχόμαστε πως οι λέξεις αλλάζουν έννοια στην φυσική πορεία της γλώσσας. Σύμφωνοι. Άλλη μια βάσιμη απορία είναι, πως έφτασε η μετεξέλιξη του συνιστώ, να σημαίνει 'γνωρίζω κάποιον σε κάποιον άλλο'; Διευκρινίζω πως αυτό είναι ειλικρινής απορία, και δεν περιέχει κατάκριση (εντάξει, μπορεί λίγη). Μπάχαλο. 

Και η άχρηστη (αλλά διασκεδαστική) πληροφορία της ημέρας:

(σχόλιο σε λέξη από το λεξικό του κου Μπάμπι) συνίσταται-συνιστάται. Οι λέξεις διαφέρουν στη σημασία τους: Το συνίσταται σημαίνει (ανάλογα με την πρόθεση, με την οποία συντάσσεται): 1) "αποτελείται" [...] 2) "έγκειται, βρίσκεται, υπάρχει" [...]. Αντίθετα, το συνιστάται σημαίνει "προτείνεται, δίδεται η συμβουλή, γίνεται η σύσταση" [...]

Χα. Υπάρχουν πολλά που βρίσκω διασκεδαστικά, αλλά δε θα τα αναφέρω όλα. Το μόνο που απλά δεν μπορεί να μην αναφερθεί, είναι πως ένας από τους δύο τύπους είναι απλά λάθος. Και μάλιστα, θα τολμήσω να πω πως είναι ο δεύτερος, εφόσον το 'αι' στο τέλος της λέξης ήταν βραχύ, και επομένως δεν υπάρχει λόγος καθόδου του τόνου. Εάν κάνω λάθος, διορθώστε με.